Η ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι μια μακροχρόνια πορεία, σε συνάρτηση με την κοινωνική αλληλεπίδραση. Καθώς μάλιστα τα παιδιά βρίσκονται στα πρώτα στάδια αυτής της διαδικασίας, είναι αναπόφευκτες συχνά οι συγκρούσεις. Εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς, διαφωνίες για παιχνίδι, αίσθηση αδικίας είναι συνηθισμένες μεταξύ μικρών παιδιών.
Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά θα μάθουν να τις διαχειρίζονται, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αντιδράσεις και την καθοδήγηση των ενηλίκων. Αντί να αντιμετωπίζονται μόνο ως προβλήματα προς επίλυση από τον/την εκπαιδευτικό, μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες μάθησης για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων.
Η αυταρχική διαπαιδαγώγηση, οι τιμωρίες ή οι ανταμοιβές μπορεί να καταστείλουν προσωρινά τα συμπτώματα μιας σύγκρουσης, όμως δεν προσφέρουν πραγματικές λύσεις. Η ουσιαστική διαχείριση απαιτεί κατανόηση της ρίζας της διαφωνίας και ενεργή συμμετοχή των παιδιών που εμπλέκονται.
Αν και τα παιδιά του νηπιαγωγείου είναι πολύ μικρά για να αναλάβουν πλήρως τον ρόλο του Διαμεσολαβητή, η καθοδηγούμενη Διαμεσολάβηση από τον/την εκπαιδευτικό μπορεί να θέσει τα θεμέλια για μια σχολική κουλτούρα βασισμένη στην επικοινωνία, τον σεβασμό και την επίλυση συγκρούσεων μέσα από τον διάλογο.
Η εκμάθηση και εφαρμογή της Διαμεσολάβησης στην πρώιμη παιδική ηλικία αποτελεί προς την κατεύθυνση αυτή ένα πολύτιμο εργαλείο που βοηθά τα παιδιά να επικοινωνούν αποτελεσματικά, να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να διεκδικούν τις ανάγκες τους με αυτοπεποίθηση, να αναπτύσσουν κριτική σκέψη, συνεργασία, σεβασμό και ενσυναίσθηση, καθώς και να αποκτούν δεξιότητες που θα τα συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή, διευκολύνοντας τη διαχείριση των σχέσεων τους στο μέλλον.
Παιχνίδια αναγνώρισης και έκφρασης συναισθημάτων, φράσεις που ενθαρρύνουν την από κοινού επίλυση των διαφορών, παιχνίδια ρόλων, η δημιουργία ενός χώρου επίλυσης των διαφορών, στον οποίο τα παιδιά θα μπορούν να συζητήσουν τις διαφορές τους καθοδηγούμενα από τον/την εκπαιδευτικό, καθώς και η ενίσχυση συνεργατικών συμπεριφορών είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους είναι δυνατό τα παιδιά να εκπαιδευτούν στην ειρηνική επίλυση των διαφορών τους.
Η ειρηνική διαχείριση των συγκρούσεων είναι λοιπόν ένας τρόπος σκέψης και μια στάση ζωής που μπορεί να ξεκινήσει από την πρώιμη παιδική ηλικία. Είναι ευθύνη τόσο των γονέων όσο και των εκπαιδευτικών να δημιουργήσουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, όπου τα παιδιά θα αισθάνονται ασφαλή να εκφράσουν τις ανάγκες και τις ανησυχίες τους, χωρίς φόβο ή τιμωρία. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούμε βάσεις για μια κοινωνία στην οποία οι διαφωνίες δεν οδηγούν σε συγκρούσεις, αλλά σε εποικοδομητικό διάλογο και δημιουργικές λύσεις.
